hundur

Føroyskt

Navnorð

[1]

Týðing

 Týðingar‎

afrikaans: hond (af) danskt: hund (da) enskt: dog [1] (en) esperanto: hundo (eo) finskt: koira [1] (fi) franskt: chien [1] (fr) galisiskt: can (gl) íslendskt: hundur [1] (is) japanskt: 犬 [1] (ja)

niðurlendskt: hond (nl) pólskt: pies [1] (pl) (kallkyn) russiskt: собака [1] (ru) (kvennkyn) spanskt: perro [1] (es) svenskt: hund [1] (sv) tahitiskt: ʻuri [1] (ty) týskt: Hund [1] (de)

---

Íslendskt

Bending av orðinum "hundur"
	Eintal		Fleirtal
	óbundin	bundin	óbundin	bundin
hvrf nefnifall	hundur	hundurinn	hundar	hundarnir
hvnf þolfall	hund	hundinn	hunda	hundana
hvmf þágufall	hundi	hundinum	hundum	hundunum
hvsf eignarfall	hunds	hundsins	hunda	hundanna

Navnorð

[1] spendýr af ætt rándýra, hundaætt (latína: Canidae ^(la)); oft kallaðir gælunöfnum eins og seppi eða voffi.

[2] fýla - að einhver fari í fýlu; það hljóp í hana hundur (hún fór í fýlu).

[3] spilaleikur; að spila hund.

[4] rauðir hundar; veiru sjúkdómur.

[5] skammyrði; hundurinn þinn (óþokkinn þinn).

Málshættir / orðtök

1. Þar liggur hundurinn grafinn; þegar bent er á raunverulega orsök einhvers.

Annað

Hundaætt tilheyra dýr eins og sjakalar, úlfar og dingóhundar. En þegar almennt er talað um hunda er talað um tamda hunda (latína: Canis familiaris), en þeir eru eitt af elstu húsdýrum mannsins.

Týðing

 Týðingar‎

enskt: dog [1] (en) esperanto: hundo (eo) finskt: koira [1] (fi) franskt: chien [1] (fr) føroyskt: hundur japanskt: 犬 [1] (ja)

russiskt: собака [1] (ru) (kvennkyn) spanskt: perro [1] (es) týskt: Hund [1] (de)